бичлэгГарчиггүй бичлэг
Бичсэн life , 4 сарын 23, 2007
Шинэ week эхэлж байна аа. Гэсэн ч өглөө хоцорчихлоо. Манай ажлынхан миний байдалд бүүр дасан зохицсон бололтой. Байнга ажлын цаг гэж дарамтлахгүй нь нэг талаар намайг баярлуулах боловч ач холбогдол багатай зүйлд хэрэрхий ач холбогдол өгөх нь намайг багагүй чирэгдүүлдэг. Гэхдээ яахвээ, учир байдлыг минь ойлгоод чөлөөлөөд байгаа нь надад их юм. Эхэндээ ч хэлж чөлөө авдаг байснаа сүүлдээ хаяаад алга болдог болсон. Захирал маань хааядаа нэг л дүү чинь яаж байна гэж асуудаг л юм. Тааруухан гэдэг хариулт хэзээ дуусах юм бүү мэд.
Гэхдээ бас ололттой. Тэр маань хоолоо өөрөө халбагадаж иддэг болсон. SMS бичдэг, утсаар яридаг, хөгжим сонсоё гэж гуйдаг болсон. Одоохондоо ядарчих байх гээд хөгжим сонсохыг нь би зөвшөөрөөгүй. Харин баруун хөл нь мэдээ орохгүй байгаад нь, бас толгой нь байнга өвдөөд байгаад нь, хааяа зүрх нь хүчтэй цохилоод байгаа нь санаа зовоосоор л байна. Нурууны шарх нь гайгүй болоход дор хаяаж 1 сар хэрэгтэй гэсэн. Өдөр өдрөөр уг нь наашлаад л, биднийгээ баярлуулаад л байгаа даа тэр маань.
Өчигдор орой нойр хүрэхгүй нэлээд л хөрвөөлөө. Янз бүрийн л юм бодогдож байна. Хуучин boyfriend маань ч бодогдож байх шиг. Нээрээ би түүнийг санаад ч байх шиг. Гэхдээ одоо нэгэнт дуусгасан болохоор мартахаас яахав дээ.
Шинэ амьдрал эхэлнэ гэж аль дээр, хуучин оны төгсгөлд нэг биш хүнд амласан санагдах юм. Гэтэл юун нөгөө шинэ амьдралаа бодох. … өөрийгөө ч бодох завгүй нэлээд хэдэн сарыг өнгөрүүлсэн байх юм. Цаг хугацаа хүлээгээд байхад явдаггүй хэрнээ асар хурдан өнгөрсөн байх юм даа.
Өмнүүр минь хөндөлсөх гунигийг өшиглөж хаяаад
Өөдрөг сэтгэлээр амьдралыг харж
Өөртөө итгэлтэй бардам алхахсан.
