бичлэгҮнэндээ гомдсон гэж хэлбэл энэ багадна л даа. Тэр үед надад хэлэх ч уг байгаагүй. Хэлэх үггүй болох үе хүнд тохиолддог юм бн. Түүний шархыг мэс заслын эмч ирж үзэж янзалж өгдөг юм. Эмнэлгийн ном журмын дагуу бол ингэх ёстой юм байна. Бид нарыг гар хүргэж огт болдоггүй юм бн. Учир нь жирийн хүмүүс шархийг нь буруу цэвэрлээд бохир оруулбал шарх улам хүндрээд аюултай болдог юм бн.
Гэтэл нөгөө мэс заслын эмч, сувилагч гуай нар ирэхгүй хэд хонолоо. Их л завгүй хүмүүс байдаг бололтой. Тэгэж байж, бид нарыг болон жижүүрийн эмч царай алджийж тэр эмч гуайг олж ирэвээ. Гэтэл юу ч битгий түрх, ингээд энэ байдлаар нь хатаах хэрэгтэй гэж хэллээ.
Хүний нурууний бараг тал нь ил гарчихсан, цус гоожоод, олон уулзварынх нь яс ил гарчихсан байхад юу ч түрхэж цэвэрлэж, ямар ч боолт хийх хэрэггүй гэж сонсоод би ч гайхлаа. Учрыг нь лавлатал ингээд хатаадаг юм гэж хэллээ. би араас нь дагаж гараад л энэ аюултай биш үү, идээлсэн бн шдээ гэж хэлтэл идээ нь гайгүй юм бн аа. Одоо үхсэн махыг нь авчихсан учраас ахиж идээлэхгүй. Тийм болохоор миний хэлснээр хатаах хэрэгтэй гэлээ. Би бас л ингэж байгаад идээ нь цаашаа явчихвал яах вэ, ядаж боож болохгүй юм гэтэл тэр эмч дургүй нь хүрсэн бололтой хатаах хэрэгтэй гэчихээд яваад өгчихлөө.
За ямар ч байсан мэс заслийн эмч хэлсэн тул итгээд л тэр хэвээр нь унтуулах боллоо. Гэтэл аргагүй шүү дээ, Нөгөөх нь өвдөөд л, тэр уйлах гээд л ёолоод л. их л хэцүү байлаа.
Тэр шөнийг арай ядан л өнгөрүүллээ.
Маргааш нь ажил дээрээ ирээд л суужийтал ажлын эгчийн дүү нь гэмтэлд ажилладаг, тийм шархыг хэзээ ч тэгж байлгадаггүй юм. Чи манай дүүг аваачаад үзүүлэх үү гэлээ. Тэгэнгүүт нь л шууд ажлаа хаяад дүүг нь очиж аваад үзүүлтэл ……………….. юу вэ бүүр болохоо больчихсон бн, шөрмөс нь ил гарчихсан ийм шархыг юу гэж ил байлгаж болохын, ёстой болку гээл бөөн юм боллоо. Хэрвээ шөрмөс нь гэмтвэл хүний хөл мэдээгүй болдог гэлээ. Тэгээд 5-6 юмаар арчаал, боож өглөө. Арай ч дээ, хүнийг ийм болгоод байх даа яахав дээ гээд л тэр эгч их л санаа нь зовж байлаа.
Энэ үед надад тэр мэс заслын эмчид гомдол гаргая ч гээд чадал минь хурэхгүй байлаа. Үг дуугарвал л нулимс гарчих гээд л. Бүүр юу хэлэхээ ч мэдэхгүй болсон байлаа би. Үнэндээ би тэр эмчид гомдсон гэвэл багадна. Хэрвээ тэр эмч залуугийн дүү нь ч юм уу эсвэл хүүхэд, бүүр хамаатан нь байсан бол тэр лав ингэж хайхрахгүй өнгөрөөхгүй байсан байх л гэж бодогдож байсан.
Одоо хүртэл би тэр хүнийг яагаад тийм хайхрамжгүй, тийм хүйтэн бөгөөд ямар ч хүн чанаргүй, бүүр эмч хүнд байх ёсгүй уйлдэл гаргасныг нь бодоод л байхийн. Гэхдээ ямар ч байсан би тэр хүнд заавал хэлэх хэрэгтэй. Яагаад гэвэл ахиад тэр хүн хэчнээн ч хүнийг ингэж зовоох юм билээ бүү мэд.
Уг нь би ямарваа зүйлийг муулъя гэж бодоогүй юм. Гэтэл үнэн бодит байдлыг ярихаар муулсан болчих гээд байх юм. Ялангуяа эмч нарын тухайд. Дээрх явдлаар би тэр хүнийг муулж муутгах гэсэн юм биш. Ажилдаа чадварлаг биш гэж хэлэх гэсэн ч юм биш.
Зүгээр л тэр эмчийн 1 удаагийн өвчтөндөө хандсан байдлыг л бичиж байна. Хэрвээ тэгээд бид өөрсдөө хун олж, боолт хийлгэж, шархаа цэвэрлүүлээгүй бол /тэр эмчийн үгээр хатаасан бол/ тэр маань шөрмөс нь хатаад хол нь мэдээгүй болж, амьдралдаа ахиж хэзээ ч явж чадахгүй болсон байх байж. Ингээд өвчтэй биедээ ахиад өвчин олж аваад гутарсан сэтгэлд нь ахиад гутрал нэмэх байж.
Ингэж болно гэж үү дээ. Арай ч дэндүү байгаа биз дээ. Хэлэх ч үг олдохгүй байхийн тэр хүнд.
Анх уг нь эмнэлэгт хэвтэхдээ ямар ч арьс нь цоороогүй байсан юм. Сэхээнд олон хонох үед л арьснууд нь цоорсон. Уг нь бол сэхээний эмч сувилагч нар байнга хөдөлгөж хэвтрийг нь сольж байх ёстой байжээ. Гэтэл ингээгүй болохоор цоороод, тэр нь улам томорсон байна.
Хүн янз бүрийн хараал хэлэх, муу зуйл хийвэл нүгэл гэж хүмүүс ярьдаг шдээ. Хүнийг ингэж зовоож, хүнд ингэж хүний мөсгүй хандвал эргээд энэ нь ёстой нүгэл болох байхаа гэж тэр үед надад бодогдсон.
Бурхан минь ахиж ийм муухай зүйл бодохгүй амьдрах юмсан.
